بسم الله الرحمن الرحیم
در این شهر بزرگ و دنیای پر از هیاهو، هر کجا که باشم پر پرش بتوانم یک روز یک جا ماندن را تاب بیاورم. بعد از آن دیگر پیمانه ام پر می شود و کلافگی از روح و روانم سر ریز می کند.
و قسم به خانه مان، به این لانه کوچک وقتی که به آن می رسم. پا گذاشتن در آن همان و ته نشین شدن همه مرارت ها و کلافگی ها همان. انگار که آبی ست روی آتش. نمیدانم چه سری ست آرامش این چهاردیواری . تنها و بی کس در پناه محبت خدا . آرام آرام .
دلم میخواهد چند روزی خانه خودم بمانم .
و الی الله ترجع الامور .
*عراقی
توام سررشته داری، گر پرم سوی تو معذورم| که در دست اختیاری نیست مرغ بند بر پا را*
کشیده عشق در زنجیر، جان ناشکیبا را نهاده کار صعبی پیش، صبر بند فرسا را*
کلافگی ,خانه ,ست ,آرام ,یک ,ها ,و کلافگی ,سری ست ,ست آرامش ,چه سری ,نمیدانم چه
درباره این سایت